Eten of gegeten worden,
Het is een uitspraak die je kent, maar voor ons mensen een beetje een leeg concept geworden, wij worden alleen gegeten als we op safari de regels aan onze laars lappen én ontzettende pech hebben... Maar voor de meeste dieren en planten is het dagelijkse kost. Daar kom ik achter terwijl ik zwoeg en geniet op de tuin...
Deze week;
Voorgezaaide snijbiet (ironisch om deze een vliegende start te geven) wordt in een minuut kaalgegeten door de kippen die het openstaande hekje als een uitnodiging opvatten...
Een baby haasje ligt dood in het gras, volmaakt, zacht en nog warm, met de kleinste oortjes... waarschijnlijk door een klungelige roofvogel of Ooijevaar laten vallen...
En dan ben ik er nog, nadat ik een stuk heb bewerkt komen vogels kijken of er nog torretjes en wormpjes te halen zijn, en ik kies welke plant blijft staan en welke weg moet. Bij onkruid waarvan ik weet dat het overheersers zijn ben ik genadeloos. Moeilijker vind ik het bij bijvoorbeeld het uitdunnen van meiraapjes. Dat is een tijdrovende taak als je bij elke keuze afweegt hoe zoveel mogelijk raapjes kunnen blijven staan zonder elkaar te verdringen. Laat je teveel staan dan krijgen ze allemaal geen kans, maar 70% eruit trekken voelt óók verkeerd...pff volgende keer echt dunner zaaien dus, scheelt ook nog veel werk 😉
